Ey Güzel Dost, Kardeş ve Ağabey,
Seni görmek ne güzel.
Her gün biraz daha tekemmül ettiğini görmek ne güzel.
Her gün kendini hizmette biraz daha unuttuğunu ve biraz daha başkaları için yaşadığını görmek ne güzel.
Arkadaşlarının dertleriyle dertlenmen, hepsinin derdine bir deva olmaya çalışman ne güzel.
Nur daha fazla yayılsın, bizler ise toprak olalım, toprak olalım, toprak olalım…
Bir kelebeğin ışık kaynağına doğru delice koşup kendini vurması, sonra dönüp defalarca aynı hızla vurdurması gibi, gayretlere tekrar ve tekrar koştuğunu görmek ne güzel.
Her gün semalara kanat çırptığını ve biraz daha yükseldiğini görmek ne güzel.
Her gün cömertlikte ve cesarette daha da ilerlediğini görmek ne güzel.
Evet seni görmek çok güzel, çünkü ağaç meyvesi içindir.
Ağacın olgun meyve vermesi ne güzel. Çünkü sen emsal oluyorsun, diğer meyvelere.
Ey Güzel Dost, Kardeş ve Ağabey,
Hocam, bir mektubunda şöyle demişti:
“İnsanın manevi aynalar karşısında çok fazla oyalandığını söyleyebilirim”. Yani yükselmenin, terakki ve tekemmül etmenin anahtarı başkaları için koşturmak, başkaları için didinmek, gayret ocağını ateşlendirmek demek istiyor. Kendi maddî ve manevî füyuzatından, varidatından vazgeçerek, başkasının füyuzatı ve varidatı için koşturmak. Biz kim oluyoruz ki her gün ayna karşısına geçip süslenip güzelleşmeye çalışıyoruz. Ama aynaları bırakıp vazife ve hizmete koşturduğunda sen farkında olmadan her gün daha da güzelleşiyor ve daha gösterişli oluyorsun.
Üstadımız Hazretlerinin dediği gibi: Nefis cümleden edna, vazife cümleden âla !
Rabbim, seni girdiğin her işte muvaffak ve muzaffer eylesin, şeytan ve hilekâr nefsin aldatmacalarından hem seni hem bizi muhafaza eylesin.
Meyveler tohum, tohumlarımız ise ağaç olsun, onlar da daha kâmil meyveler versin, Nur daha fazla yayılsın, bizler ise toprak olalım, toprak olalım, toprak olalım…
Zühdü