Saksı / Sümbül
Saksımızda bu sayımızda me’lül ve mahmur bir meşhuru konuk ediyoruz. Kokusu ile kendisini şimdiden size hissettirmiştir. Sümbül, baharın esintileri ile gelip kalıcı izler bırakır, tekrar sırlı dünyası olan toprağa döner..
Samimi misiniz?
Yazının başlığına baktığınızda lütfen önce kendinizi sonra etrafınızda en samimi gördüğünüz insanları düşünün. Ve samimiyet kavramından gerçekte ne anladığınızı? Samimiyet tam olarak nedir? Nasıl ölçülür? Gösterme ve bekleme şekilleri nelerdir?.
Diğergâmlık ve başkalarını düşünmek
Diğergâmlık.. Başkalarının yarar ve menfaatini kendisinden öne alma, başkalarını düşünme, onları kendisine tercih etme fazileti.. Diğerleri için çabalama, gayret gösterme, kendisini ikinci, üçüncü plana atma, hatta başkaları için gerekirse ihmal.
Manevî hüviyet
Dikkat ettiniz mi bilmem, ama yapılan yolların hiçbiri tamamıyla düz değildir. Düzmüş gibi gidilen yollar bir süre sonra mutlaka eğriliyor veya engebeleşiyor. Garip bir benzerlikle insanın hayat serüveninin güzergâhları da.
El özrü minni (kusur benimdir)
EL ÖZRÜ MİNNİ – العذر منى (Kusur bendendir, benimdir) Mücerrep ve müessir, acayip bir iksir gibi yudumlamak istedim, “el özrü minni.” Bütün yaralarımı birden iyileştirecek keskin şifalar gibi, “el özrü.
Melekleşen kelimeler
Harfler, çiğnenip yutulmak için değil hava unsuruna yüklenip melekleşmek içindir. Öyle bir şey düşünün ki aynı anda yüzlerce iş yapıyor. Bir o kadar da kabiliyetli ki hiçbir işini aksatmıyor. Bize.
Beklemek..
Güzel bir sonbahar günüydü, ağaçlar yapraklarını çoktan dökmeye başlamıştı. Bu güzel havalar bende arada bir yaptığım gibi ofisimin içme suyu ihtiyacını karşılamak için Beykoz’a gitme hissiyatını uyandırmıştı. Bu mevsimde Beykoz.
Mülteci sorununa farklı bir bakış: Tozlaşma ve kültür birliği
Büyük kâinat kitabı, Kur’an’ın cisimleşmiş halidir. Kur’an’ın içindeki her bir ayetin yansıması kâinatta cari olduğu gibi, kâinattaki her bir varlık ve ayet de yaş ve kuru hiçbir şey hariç kalmayacak.
Kuş kanadı
Çocuk var gücüyle taşı fırlatarak öfkesini çıkarmaya çalışıyordu acısını bastırmak için. Ağaçtan kaba yerinin üstüne düşmüş mor bir acının içinde kıvranırken can havliyle ulaşamadığı kuş yuvasına taşla ulaşmaya çalışıyordu. Bu bizim.